Kalbi sökülmüş bir çağda yaşıyoruz sanki. İnciniyor – incitiyoruz, üzülüyor -üzüyoruz. Ve en değerli olmadan açıklanamayacak biçimde yaşayıp gidiyoruz.

Uzun bir aradan sonra yazmaya başlamak... Hani elini kolunu nereye koyacağını bilemez insan biraz öyle... El yordamıyla kelime bulmaya çalışıyorum.