Çok uzaklardayım dostlarım.

Rahmet ayı veda etti. Ben üzgünüm. Ramazanın sonlanmasıyla en çok şahit olduğum duygunun adı: Nefret, öfke. Bu ne acele ya

Selamlar ey Şehri İstanbul, Hoşgeldin şehri Ramazan,

Baharın en güzel rengiyle selam dostlar, Yine içim kıpır kıpır… Bahardandır! Nasıl olmasın ya hu? Ey elma ağacı, o sendeki

Nasıl korkuya, tedirginliğe, bölünüp parçalanmaya davet edildiğimiz günlerle boğuşuyoruz, öyle değil mi?

Merhaba dostlar, selamların en güzeliyle selam olsun hepimize…

Önünüz arkanız, sağınız solunuz karanlık, bir düşünün. Her yer ama her taraf, sade ve sadece siyah.

Bu dünya ol ahretten içeri Âşıkın yeri var kimseler bilmez Yunus öldü diye sala verirler Ölen hayvan imiş, âşıklar ölmez!

Havada şu olacak bu bitecek nameleri döne dursun; ben Sizlere Rio Olimpiyatları ve engelsiz dostlarımızı hatırlatarak başlayayım.

Belki dağların ardında kaldı. Kaf Dağının ardında, anka kuşu misali. Arayıp bulana, doya doya yaşayana, güvenene helal olsun.

Can dostlar, Halleriniz hayrola inşaAllahu Teala. Allah kömeğiniz (Azeri Türkçede yardımcı) ola. Günleriniz hayra koşa inşaAllah...

“Kendisine apaçık deliller geldikten sonra, parçalanıp ayrılığa düşenler gibi olmayın. Onlar için kıyamet günü büyük bir azap vardır.”

“Ölüm ile ayrılığı tartmışlar, Elli dirhem ağır gelmiş ayrılık.” (Anonim) Ölmek, vuslat mı ola? Yoksa Şeb-i aruz mu? Derinlerde ararsak halk ozanlarımız, şairlerimiz ayrılığı gerçek

Yüksekçe bir yere çıkıp dalmak... Gökyüzünün en mavi yerinde en derinden fikre, hatta maviliğin sonsuz sahibini zikre dalmak...

Merhaba Dostlar,  Dost Beykozlular,  Beykoz'un Dostları… Sizlerle bu köşede buluşacağız inşaAllah bundan böyle…  Her yer keskin bıçak iken arada gül