Bu güne kadar Beykoz'da, yönetim, teknik kadro, futbolcular, masörler hatta malzemeciler boyutunda emek harcayanlardan bahsederken bir şeyi atlamıştık.
Belki tabiri caizse arada kaynayan boyutta onlardan bahsettik… Aslında sporun merkezinde olan isimler onlar; yani aileler, veliler ya da başka bir deyişle ebeveynler… Ebeveyn derken sıklıkla kullanılan bu terimin açılımının da anne-baba olduğunu da not düşelim.
Beykoz’da bu anlamda örnek teşkil eden bir aileye konuk olup, onların ve sporcu çocuklarının anlatımlarını harmanlayarak işin bu boyutunu da ilk kez geniş şekilde aktarmış olacağız.
Beykoz Merkez mahallesinde yer alan Şahinkaya’da Beykoz’u kuşbakışı görmek isteyenler için son derece uygun bir noktada olan Karpuz Ailesinin konuğu olduk.
Yaptığımız röportajı özellikle günbatımı anına denk getirmekteki amacımız, okuyucularımızın Beykoz’un güzelliklerini görmelerini isteyişimizdi.
Şahinkaya’nın sakinlerinden olan Karpuz Ailesinin en büyüğü konumunda olan Necati Abimiz, ki şu anda sağlık problemleri yaşamakta, ‘Allah şifalar versin’, Beykoz’da Kalaycı Necati diye anılan tanınmış bir isim. Oğlu Burhan ve gelini Melike ile aynı apartmanda ikamet etmekteler.
Burhan Karpuz, bizim aynı zamanda çocukluk, gençlik, orta yaş, ileri yaş yani hayatın her anında, safhasında dostumuz, arkadaşımız olan bir sima. 13 yıldır Beykoz Merkez’de Ufuk Taksi’de sevilen bir sürücü olarak, belki de taksisine muhakkak bir gün bindiğimiz bir isim.
Burhan-Melike Karpuz çiftinin büyüğü kız, küçüğü erkek olan iki çocuğu bulunmakta. Ufak yaşlardan itibaren her iki çocuğunun üstüne titreyen, onları başarılı bir sporcu olmaları yolunda en büyük destekleyenleri olmuşlar. Kızları 17 Yaşında ve Galatasaray Kulübünde Voleybol oynamakta, oğulları Gökhan ise Süper Ligin sezon şampiyonu Medipol Başakşehirspor altyapısında U16 takımında forma giymekte.
Boğaziçi’nin mükemmel görüntüsü altında, karşımızda ışıl, ışıl yanan ışıkları ile parlamakta olan her iki köprünün görüntüsü altında balkonda başladık sohbetimize. 250 bin insana yurt olmuş, yaşam alanı olmuş Beykoz’da çocuklarını bir spor dalına yönlendiren aile sayısı son yıllarda artış gösterse de maalesef az.
Tabii ki buna değişik etkenler neden olmakta, kimi aileler zorlu yaşam şartlarında anne-baba olarak çalışmaya mecbur iken, bir başka aile spora çocuklarını vermek istemiyor, hatta erken yaşta çalışmaya zorlanan birçok çocukların olduğu da bir gerçek.
Karpuz ailesi gibi, 4 kişiden oluşan çekirdek ailede ise spor aile yaşantısında önemli bir nokta olmuş. Ailenin Kız çocuğu olan Sılanur, erken yaşlarda Beykoz Belediyespor Voleybol Okuluna yazdırılırken, kendisinden bir yaş küçük olan Gökhan ise Beykoz 1908 Futbol Okulunun yolunu tutar. Her iki isim de kulüplerinde dikkatleri fazlası ile çeker… Trabzonlu olmaları nedeni ile de hırs, enerjiye bir de yetenek eklenince yükseliş süreci yaşanır.
Melike Hanım kızını Recep Şahin Köktürk Spor Salonunda ilk idmana götürdüğünde genç yaşta Galatasaray takımında oynayabileceğini aklına getirmemiş. Ama Sılanur, akranlarına göre her sene birkaç santim artan boyu ile Antrenörü Aykut Aydın’ın dikkatini fazlası ile çeker. Hatta sonraları resmi lig maçlarında forma giyerken takım oyununda en önemli figür Sılanur olmuştur artık.
Konuşmalarından önemli anları not aldığımız Anne Melike Karpuz’a bırakalım sözü… “Öncelikle evimize konuk olduğunuz için teşekkür ederiz. Ben her iki çocuğum ile hep gurur duydum, durmaya da devam edeceğim. Tabii ki sporcu çocukları olan aileler için günler hiç te kolay geçmiyor. Hele ki gelişim çağında her iki çocuğumun psikolojisini, duygu ve düşüncelerini çok iyi bilip ona göre hareket etme zorunluluğu var. Sılanur ile Antrenmanlara birlikte gidip, geliyorduk. Sonraki yıllarda özgüveni oluşsun diye yalnız gittiği günler olsa da ne antrenmanlara, ne de maçlarında onu yalnız bırakmamaya gayret ettim. Beykoz Belediyespor’da başarılı günler geçirdi, özellikle Aykut Hocamıza da teşekkür etmek isterim, onun ile çok yakından ilgilendirdi, yeteneklerini ona hep hatırlattı. Beykoz Belediyespor’un ardından Galatasaray serüveni başladı kızımın.”
Melike Hanım burada araya gireyim Galatasaray’da oynamaya başladıktan sonra sorumluluğunuz daha da arttı galiba… Bu andan sonra biraz görev Burhan’a kaldı gibi tahmin ediyorum…
Burhan Kardeşim, şu Şahinkaya’nın dili olsa da konuşsa ne gençlik yaşadık, her gün maç, her gün futbol dolu günler geldi geçti… Şimdi ise sıra çocuklarda dedin ve her ikisine de yakından biliyorum en büyük desteği de sen verdin gibi…
“Anlattıkların ile beni eskilere götürdün… Şahinkaya’mızdan pek çok yetenekli futbolcu çıktı…Süper Lig deneyimi olan Çetin Nalbantoğlu, 2. Lig deneyimi olan Hüseyin Geçer ve bu arada hepimizin antrenörü konumunda olan Rahmetli Hayri Nalbantoğlu’nu da unutmamak gerek. Evet bizler yeri geldi çıplak ayakla yaşadık maç heyecanlarını, hepimiz enerji dolu idik. Çoğumuz Cam Dekor atölyelerinde çalışır iken, yorucu bir gün sonrasında maç için taşocakları önündeki çimlere adeta uçarak . Aradan yıllar geçti ve evlendik, barklandık, çoluk çocuğa kavuştuk. Eşim ve ben çocuklarımızı spora yönlendirirken hiç tereddüt, devamlı yanlarında olduk. Bazı günle maçlar aynı saatlere denk geldiğinde ben Gökhan ile futbol, Melike Hanım Kızı ile voleybol maçlarında idik. Yoğun bir koşuşturma yaşadık. Bugün çocuklarımızın başarıları ile gurur yaşıyoruz. Yani bu tabloda en büyük destek benden öte bizden geldi diyebilirim”
Burhan Kardeşim çocuklar Beykoz’da antrenmanlara çıkarken bir anda Gökhan Balat’ta, Sılanur ise Maltepe ve Ataşehir’deki salonlarda antrenmana gitmeye başladı. Zor günler olsa gerek, İstanbul gibi Mega Kentte her türlü insan var…
“Aynen ifade ettiğin gibi hayatta farklı bir safhaya geçmiş gibi idik…gerçekten de dakikaların, saniyelerin önem kazandığı günler yaşadık. Bildiğin gibi ben Taksicilik de yapmakta idim. Vaktim yettiğince onları antrenmanlarından sonra almaya çalıştım, kimi zaman ise bindikleri otobüsü bekleyerek, eve çıkardım.”
Burada bir araya gireyim Burhan, yani antrenman günlerinde keşke o saatlerde o yöne bir müşteri olsa da dönüşte çocukları da alıp geleyim düşüncesi sıklıkla geçmiştir aklından…
“Aynen dediğin gibi, Gökhan birkaç araç değişip gelmekte idi…düşünün bir de okul olayları var…okul sonrası antrenmanlar, dönüşler el birliği ile yaşadık bu günleri…keşke he r bir müşterim onların antrenman yaptığı yerlere olsa ama ne mümkün…bunu yıllar boyunca sadece birkaç kez yaşadım desem doğru olacak. Tabi ki sürekli telefonlar ile irtibata olduk çocuklar ile.”
Burada sözü biraz da çocuklara verelim… Evet, Sıla senin antrenman ve maçlarda izlemiş ve başarılarını gururla takip eden bir abin olarak galiba hiçte kolay geçmedi bu süreç…
“Ben Sılanur Karpuz…
17 yaşındayım, Kavacık’ta Lise eğitimim devam ediyor, spora ailemin de yönlendirmesi ile çok küçük yaşlarda 11 yaşımda Beykoz Belediyespor’un Voleybol Okulunda başladım… Önceleri biraz sıkılsam da sonrasında bu spor dalı, yani voleybol hayatımın vazgeçilmezi oldu. Burada üzerimde büyük emekleri olan Antrenörlerimi ve de özellikle de Aykut Aydın Hocama şükran duygularımı iletmek isterim. Beykoz Belediyespor’un değişik yaş takımlarında oynadıktan sonra gelen değişik transfer teklifleri içinde kariyerim için en doğru tercih olacağı düşüncesi ile Galatasaray Kulübüne geçiş yaptım. Yepyeni bir macera başlamıştı benim için, acaba başaracak mıyım? Sarı-Kırmızılı Forma ile maçlara çıkabilecek miyim diye başladığım ilk günlerden bu günlere geldiğimde yakaladığım performanstan mutluyum. Galatasaray gibi bir takımda belirgin yetenekleriniz, özellikleriniz olmaz ise formayı almak kolay değil. Ancak ben sol pasör çaprazı olarak, yani az bulunan bir mevkide görev yaptığımdan biraz şanslı idim. Çok çalıştım, çabaladım, ekstra antrenmanlar yaptım, yediğime-içtiğime, uyku saatlerime çok dikkat ettim.”
“Artık hedefleri olan bir sporcuyum. Galatasaray’da üç buçuk dört senelik bir süreç sonrasında Küçükyalı Yelkenspor Takımına kiralık gittim. Takımım ile 1.Ligde mücadeleye çıktım. Bu benim için de gerçekten iyi bir deneyim, tecrübe oldu. Çünkü Galatasaray’da iken kendi yaş grup takımlarımda oynuyordum, genç takımda da antrenmanlara çıkıyordum ama Küçükyalı Yelken de kendimden 4-5 yaş büyük oyuncular ile birlikte forma giymek bana daha da bir kalite kattı, deneyimim arttı. Bu sürecin benim için iyi olduğu kanaatindeyim. Beykoz’daki kulüplerde sporculuğa başlamış kardeşleri olarak ilçemizi şu anki kulüplerimizde temsil ettiğimiz için de mutluyuz. Voleybola başladığımda anne-babamın büyük bir desteği vardı. Sürekli ardımızda oldular, gerek antrenmanlarda gerekse de maçlarımızda. Bizleri spora yönlendiren bir ailemiz olduğu için de kendimizi gerçekten de şanslı görüyoruz. Kardeşimin futbolcu, benim voleybolcu oluşum bizleri çeşitli şeylerden de korudu, uzak durmamıza neden oldu. Beykoz’umuzu bu şekilde temsil ettiğimiz için çok mutlu ve gururluyuz. Anne ve babama çok teşekkür ediyorum”
Gökhan seni tanıyalım…
“ Adım Gökhan Karpuz,
futbola Beykoz 1908 Futbol Okulunda başladım, altyapı takımlarında forma giydikten sonra Bağlarbaşı Takımına transfer oldum. Oradan da Medipol Başakşehirspor Altyapısına transfer edildim. Futbolu çok seviyorum, bunun için de çok çalışıp, her geçen gün üstüne de koymak sureti ile belirlediğim hedef doğrultusunda emin adımlar ile ilerlemekteyim. Geçen sezon Medipol Başakşehir U16 Yaş Takımında forma giydim, bu sezon Allah nasip ederse de U17 Takımına geçiş yapacağım. “
Gökhan Türkiye’de Süper Lig anlamında Şampiyonluğa ulaşan 6.Takımda yani Medipol Başakşehir’de forma giyiyorsun. Tabii ki şampiyonluk heyecanı ve mutluluğu da Altyapı Takımlarına da fazlası ile yansımıştır nasıl bir duygu içindesin.
“ Gerçekten de güzel, gurur verici bir tablo…ancak ben Beykoz 1908 gibi 112 yıllık mazisi olan bir kulübün takımında da forma giyme gurur ve heyecanını da yaşadım. Forvet hattında görev yapıyorum. Yeri gelmişken Bölgesel Amatör Ligin hayırlı olmasını diliyorum. Medipol Başakşehir gibi profesyonel bir yönetim anlayışına sahip bir kulüpte forma giymek çok özel bir duygu. Daha önce de Takım eşofmanı ile gelip giderken fazla dikkat çekmezdim ancak şampiyonluk potasında olunca ya da şampiyonluk sonrasında insanların bakışları daha da meraklı oldu. Otobüste, vapurda benimle sohbet eden insanlar arttı.”
Bu arada Alibahadır’daki TFF Meral-Celal Aras Spor Lisesinde okuyorsun, diğer yandan ise Medipol Başakşehir Antrenmanlarının yapıldığı Balat’taki tesislere gidiyorsun. Çok yorucu bir süreç olsa gerek…
Evet, yorucu bir süreç yaşıyorum ancak, siz ileriye dönük hedefler koymuşsanız, bunun da üstesinden bir şekilde mutlaka gelebiliyorsunuz. İlk zamanlar bir hayli zorlansam da zamanla her şey rayına oturuyor. Kimi zaman gidiş gelişlerde 3’er 4’er araç değiştirsem de sıkıntı, zorluk çekmeden hiçbir şey başarılmıyor, bunun fazlası ile farkındayım. Bu anda sonra belirlediğim kariyer yolumdan geri adım atmak da kesinlikle istemem.
Beykoz İlçesinde sporcu velileri ile yapacağımız yazı dizimizde ilk konuk Karpuz Ailesi idi…gerçekten de keyifli bir sohbet yaşadık. Onlar gibi çocuklarını spora yönlendiren, destek olan sevinç ve hüzünlerine ortak olan bir aile bulduk karşımızda . Her şey çocuklarının mutlulukları için.
Bir sonraki konuk ailelerimiz için listemiz yapmaya başladık. Yazımızın başında da ifade ettiğimiz gibi spor camiasında konun belki de en çok unutulan, görünmezden gelinen muhatapları ile buluşmalarımız devam edecek.
Dost Beykoz / Spor Servisi – Talip Ercan
