Üç Darbeden İzler…

12 Eylül 1980

Askerler kışladan çıktı. Silahlı Kuvvetler yönetime el koydu.

Yeni baba olan ben, kucağımda kızımla asker dipçiğiyle yatağımdan derdest edildim.

O günkü darbecilerin deyimiyle "… kardeş kavgasına son vermek, barış ve huzur için" Silahlı Kuvvetler yönetime el koyuyordu.

Yalanın çok boyutlu versiyonuydu bu gerekçe…

Tutuklamalar, yargılamalar, yargısız infazlar, paramparça hayatlar, yiten umutlar, kararan gelecekler…

Darbeye o gün 'alkış' tutanlar, zaman ilerledikçe darbe mağduru olduklarında neye uğradıklarını anlayamadılar.

"Bir sağdan, bir soldan" mantığıyla gençler darağaçlarına asıldı. Düşünen beyinler dumura uğratıldı.

İşbirlikçi darbe yanlıları "Paşalara" şarkılar yazdılar, besteler yaptılar. Meydanlara, caddelere adlarını yazdılar.

"Şak" diye emir aldılar, "Tak" diye yerine getirdiler. Sermaye sınıfı kesenin ağzını çalışanına değil, darbecilerin emrine açtı.

Darbeciler yıllarca makbul insanlar oldu. Darbecilerin değirmenine su taşıyan, keselerinin ağzını açanlar, daha bir palazlandılar.

Sonra görüldü ki, "ne darbeden ne de darbeciden bu millete hiçbir fayda" gelmezdi…

Yıllar yılları kovaladı.

Olgunluk çağındayım

28 Şubat 1997

Bu kez post-modern darbe oldu. Tehdit ve şantaj darbesi sonucu Hükümet istifa etti.

Paşalar her yerde ar-zı endam etmeye başladı. Basın ve sermaye darbe yanlılarına alkış tuttu.

Silahlı Kuvvetlerin isteği üzerine yeni bir Hükümet kuruldu.

Tabiri caizse cadı avı başlatıldı. Evlerimiz, ofislerimiz arandı. "Batı Çalışma Grubu" adı altında oluşturulan çalışma grupları, halkı fişledi ve tutuklattı.

Darbe şakşakçıları yine ortaya çıktı. Komşu komşusunu ihbar etti.

12 Eylül darbesinde kucağımdaki kızım 28 Şubat darbesinde üniversiteden atıldı. Dövüldü. Sürgün edildi. Bizlerin de hayatı karardı.

Gözaltılar devam etti. Aile boyu eziyet furyası yıllarca sürdü.

Susmadık ve direndik. Başını kuma gömenlere inat 28 Şubat Mağdurları olarak, sivil toplum kuruluşlarına ön ayak olmaya çalıştık. 12 Eylül'de kucağımdaki kızım hepimize rehber oldu. Direnişin simgesi oldu.

O gün bize selam vermekten korkanlar, sonra şunu gördü:

"Ne darbeden, ne darbeciden bu millete hiçbir fayda gelmez!"

Darbecilerin değirmenine su taşıyanlar, zannettiler ki, "zulm ile abad abad" olunur. Oysa zulm ile abad olan, dert ile berbat olurdu; ama bunu bilemiyorlardı.

Bin yıl sürecek denilen 28 Şubat post-modern darbesi, tarihin utanç çöplüğüne giderken, darbecilerin yargılandığını görmek yüreğimize su serpmişti.

Gün oldu, devran döndü… At izi, it izine karıştı…

Suret-i Hak'tan görünüp, şer odaklarına hizmet edenler, bu kez başka bir şekilde arz-ı endam ettiler.

Yaşımızın aklımıza hâkim olduğu yıllardaydım.

15 Temmuz 2016

Tanklar Boğaz Köprülerini kapattı. Havaalanları kuşatıldı. Milletin Meclisi bombalandı. Jetler evlerimizin çatılarına kadar alçaldı.

İlk hedef Cumhurbaşkanımız… ‘Ölü veya diri yakalayın!’ talimatıyla tehlikenin odağında Alamut Kalesi fedaisi haşhaşiler, ölüm kusan silahlarını, direnen halkın üstüne boşalttı.

Her yaştan yüzlerce insan şehit oldu. Darbeyi önlemeye çalışan polislerimiz şehit düştü.

Darbeci subaylar, darbe karşıtı subayları şehit etti.

Akıl ve mantık durdu.

Millet, topyekûn darbeye siper oldu.

Hâkimiyeti Millet sağladı.

28 Şubat'ın mağduru gençlerin tecrübesi, 15 Temmuz darbecilerine geçit vermedi.

İlk anda darbeyi anlayamayanlar sonra şunu farketti:

"Ne darbeden, ne darbeciden bu millete bir fayda gelmez"

Varsa da yoksa da demokrasi.

Cumhurun başı, bir kez daha basiret ve ferasetini gösterdi. Kendi canına rağmen halka öncülük yaptı.

Şairin dediği gibi demek ki:

Şehitler tepesi boş değil

Biri var bekliyor

Ve bir göğüs, nefes almak için;

Rüzgâr bekliyor…

RUHLARI ŞAD OLSUN…

Muharrem ERGÜL HAKKINDA

Aslen Kuzey Kafkas göçmeni. Aile Trabzon ve Ordu kökenli. Beykoz doğumlu. İlk, orta ve lise öğrenimini Beykoz’da yaptı. Yüksek öğrenimini Marmara Üniversitesinde tamamladı. Beykoz Paşabahçe Ortaokulu’nda Türkçe Öğretmenliği yaptı. (1980-1982) Ardından aynı okulda Müdür Yardımcılığı yaptı. (1983) Daha sonra müdürlük sınavlarını kazanarak; Beykoz Anadoluhisarı Ortaokulu Müdürü oldu. (1984) 1987 yılında kamu görevinden ayrılarak özel sektöre geçti. Birleşik Yayın Dağıtım Şirketi Genel Müdürü oldu. İki yıl bu görevi sürdürdü. Aynı görevine paralel olarak, Türkiye’nin ilk ve saygın kitap dergilerinden biri olan “KİTAP DERGİSİ’NİN” editörlüğünü yaptı. 1989 yılında dönemin Milli Eğitim Bakanı Avni Akyol’un davetiyle yeniden Kamu görevine döndü. Milli Eğitim Bakanlığı Müşavirliği yaptı. (1989-1991) Bakan değişiminden sonra Milli Eğitim Bakanlığı Devlet Kitapları Genel Müdür Yardımcılığına atandı. (1990-1993) 1993 yılında Beykoz Milli Eğitim Müdürü oldu. 1994 yerel seçimlerinden sonra İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı Özel Kalem Müdürü oldu. (1999) Ardından 2004 yılındaki yerel seçimlerde Ak Parti’den Beykoz Belediye Başkanlığı’na aday oldu. Yüksek oranda bir oy alarak “AK PARTİ’NİN” ilk Beykoz Belediye Başkanı seçildi. 2009 yerel seçimlerinde aday olamadı. 2010 yılında Kültür ve Turizm Bakanlığı Müşavirliğine atandı. 2012 yılından itibaren İstanbul Büyükşehir Belediyesi Başkanlık Danışmanlığı görevini sürdürmüştür. Eğitimcilik ve yöneticilik dışında Uzun yıllar Kanlıca, Beykoz ve Anadoluhisarı kulüplerinde amatör ve profesyonel olarak futbol oynadı. Yine Beykoz’da birçok sivil toplum kuruluşunda kurucu olarak görev aldı. Yayınlanmış dört kitabı ve yüzlerce makalesi bulunmaktadır. Türkiye’de birçok belediyede yöneticilik dersleri verdi. Yurtiçi ve yurtdışında birçok seminer konferans ve panele katıldı. Halen Beykoz Üniversitesi Mütevelli Heyet Üyeliği yapmaktadır. Evli ve üç çocuğu bulunan Muharrem Ergül orta derecede İngilizce bilmektedir. Yaşadığı yer olan Beykoz’dan ve sokağından hiç ayrılmamış olup, Beykoz ve Beykozluluğu İstanbul ve İstanbulluluğuyla özdeşleştirmiş bir Beykoz çocuğudur.