Yollarımızın bakımsız olması, sokak aralarının köstebek yuvasına dönmesi; çok mu büyük sorun.
Öngörünüm alanında kalan evimizin tadilatını yapamayışımız, “başkanım vallahi çatımı yapacağım” diyerek dairemizi dublekse çevirmemiz; çok mu önemli?
Zamanında kamuya ait arazileri çevirip dört kat beş kat çıkıp on, on iki daire yapmamız, sonra da birinde oturup gerisini kiraya vermemiz, gelen ecr-i misil tahakkukları karşısında da görevini yapmaya çalışan yöneticileri vatan haini ilan etmemiz; çok mu önemli?
Dünyanın en güzel ikliminde olmamız, sevdiklerimizin güven içerisinde yaşaması, çocuklarımızı huzur içerisinde okullarına göndermemiz; çok mu önemli?
Mülkiyet sorunumuz, imar sorunumuz, işsizlik sorunumuz, kapanan fabrikalar, açılmayan yeni istihdam alanları, Boğaziçi Öngörünüm, geri görünüm, SİT, anıtlar, ecri misil, orman, 2-B, su havzası, kaçak döküm, Riva Projesi, Acaristanbul, korunaklı siteler, kültür merkezinin ihalesi, belediye binasının yenilenmesi, projeler, saat kulesi… Çok mu önemli?
Kutsal olan yaşama hakkından daha mı önemli?
Ülkenin en doğusunda tap taze, pırıl pırıl gonca güllerimiz birer birer mübarek toprağın üzerine, anacığının mübarek kollarına atılır gibi düşerken yukarıda saydıklarım ne kadar önemli olabilir ki.
Feryad-ı figan ettiğimiz ve çoğunda haksız olduğum şu konulara bakıyorum da…
Galiba biraz ayıp ediyoruz.
Sanki biraz fazla nefsimize kapılmış gidiyoruz.
Yüce Allah şehit olan kardeşlerimizi şefkatiyle, rahmetiyle, merhametiyle kucaklasın.
Söylenebilecek fazla bir şey yok…
Son söz Büyük Mahkemede!
İnna Lillâhi Ve İnnâ İleyhi Raciûn
