İş, aş ve CHP

Zor günler yaşıyoruz. Toplum olarak âdeta diken üstündeyiz. Küçük bir kıvılcımın mahalleyi yangın yerine çevirmesi işten bile değil. Çoluk çocuk, genç-ihtiyar demeden hepimiz deyim yerindeyse burnumuzdan soluyoruz. Sebep?

Bunun sebebini de biliyoruz aslında... Ancak sebebini bile dışa vurmayıp, içimizden söylüyoruz. Farkında mısınız, güven konusu ilk sırada geliyor artık hepimiz için... Çünkü hiçbirimiz hiçbirimize güvenmiyoruz.

Ben ne mi yapıyorum? Ben, Elif Çelik, şu zor günlerde siyasette "Bir şeyler değişsin" diye çabalıyorum. Çok mu güçlüyüm? Değilim. Dede toprağı Gümüşsuyu'nda benim gibi umudunu yitirmemiş birkaç yüz kişiyle mücadele veriyorum. Bu kişilerin hepsi mi dört dörtlük? Hayır. En az benim kadar eksikleri olan, zaafları olan insanlar. Önünde sonunda hepsi: İnsanlar. İnsan olarak bir insanın sahip olduğu iyi-kötü her şeyi taşıyorlar. Ancak bir de insancıklar var. İşte onlar biraz kafa karıştırıyorlar. İnsanlar, hata yapıyorlar ama daha sonra hatasını görüp, düzeltiyorlar. Utanma duyguları olduğundan da aynı hatayı iki kez yapmıyorlar. Ama bu insancıklar, başkalar. İnsancıklar, hatalarını ya kabul etmiyor ya da tekrar etmekten çekinmiyorlar. Üstelik utanma duyguları da olmadığı için hem pişmanlık yaşamıyor hem de bir adım geriye atmıyorlar. 

Bize dönelim: Gümüşsuyu Mahallesi'nde tüm sorunları çözsek, derdimiz bitecek mi? Bitmeyecek elbette... Beykoz için de İstanbul için de ve ötesi ülkemizin tümü için de çabalamayı sürdüreceğiz. Ancak şimdilik beynimizle, yüreğimizle Gümüşsuyu Mahallesi'ndeyiz. İstiyoruz ki, bu mahalledeki komşularımız, hemşerilerimiz, kardeşlerimiz ve çocuklarımız daha iyi bir yaşam sürsünler. Mahallemizde tek bir kardeşimizin gözünden yaş düşmesin. Ağlayalım yeri gelirse de üzüntüden değil, mutluluktan... Sevinç gözyaşları dökelim hep birlikte...

Yeni bir yıl geldi: Artık tarih olarak 2020 diye yazmaya başlayacağız. Umarım yeni yılda artık yeni bir başlangıcımız olur. Hepimiz için söylüyorum bunu... Umarım birbirimize olan güven sorunumuz çözülür. Umarım "çocukluk yapmış" dediğimiz insanlar, çabucak büyür. Umarım, bağrımıza bastığımız insanlar, en azından 2020 yılında "yılan" çıkmazlar. Umarım, siyasilerimiz temiz yürekli  Beykozluları "boş vaatle" kandırmazlar. Umarım, yeni yılda her şey "eskide" kalır. Umarım, kanlı-bıçaklı ayrılanlar bile, tebessümle birbirlerine sarılır.

Umarım, yeni yılda insanlar, güvenmeyi öğrenirler. Ancak öte yandan umarım karşılarındaki insanlar da dürüstlük ve mertlikleriyle güven verirler.

Tüm bu isteklerim karşılanmazsa da umarım yeni yılda Allah bana ve benim gibi olanlara biraz daha sabır verir. Çünkü Rabbimin gücüne gitmesin ama etrafımızdaki bu insancıklarla yaşamak, vallahi dostlar çekilir gibi değil...