Hani rastlarsınız zaman zaman. Eski Beykoz fotoğrafları vardır. Eski arabalar, eski evler, sokaklar, meydanlar.
Aa burada eskiden bu mu varmış dersiniz mesela. Boğaz'ın, dalyanın fotoğrafları vardır, çeşit çeşit balıkları olan. Ya bugün artık kalmadı o yapılar, sokaklar, fotoğraflarda kaldı dalyandan çıkan çeşit çeşit balıklar dersiniz.
İşte Beykoz'un o eski fotoğrafları gibi olan adamlar da vardır. Şöyle bir zihinlerinizi yoklayın, ne orjinal, eskilerin deyimiyle nev-i şahsına münhasır adamlar yaşamıştı semtimizde, mahallemizde hatırlayacaksınız. Hemen hatıraları canlanacak gözünüzün önünde, hey gidi diyeceksiniz kimler vardı, kimler yaşadı bu Beykoz'da? Ne değerlerimiz vardı?
İşte bu değerlerden birini de geçtiğimiz günlerde kaybettik. Paşabahçe'nin güler yüzlü, muhabbetli, her kesim tarafından sevilen "Çavuş Abisi". Gerçek ismini belki çoğu insan bilmez, yiğit namıyla anılır derler ya "Çavuş" dedin mi herkes tanırdı Şerafettin Şaban'ı. Kısa ömrüne çok güzel dostluklar sığdırdığı hem cenazesinden hem de ardından yazılıp söylenenlerden belli olan Çavuş abi, yakalandığı kötü bir hastalıktan kurtulamadı ve sonsuzluk âlemine irtihal etti. Allah rahmet eylesin. Mekânı cennet olsun.
Hani klişe bir laf var ya; "birlik ve beraberliğe en çok ihtiyacımız olduğu bu günlerde" diye. İşte toplumun maalesef kamplara ayrıştırıldığı, kutuplaştığı bu günlerde, Çavuş Abi gibi her kesim ve görüşten insanlar tarafından sevilen, onları aynı sohbet halkasında buluşturabilen, farklılıklara rağmen dost, arkadaş, yoldaş kalabilen insanlara ihtiyacımız daha da çok artıyor. Maalesef "Çavuş Abilerin" nesli de, tıpkı Beykoz'un o eski fotoğraflarında kalan balıkların nesli gibi bir bir tükeniyor.
Çocukluğumuz gençliğimiz, Paşabahçe'de Bahçeli Kahve'de, İskele'de, meydanda geçti, çok muhabbetimiz olmasa da eski tanırdım kendisini. Çavuş Abi samimi bir solcuydu, vatanseverdi ve bizce iyi bir insandı. Aynı görüşten aynı partiden olmasak da yeri geldiğinde BBP arabasına binip milli bir mesele varsa bizimle birlikte eyleme geldiğini dahi bilirim. Özleyeni çok olacaktır rahmetlinin, şöyle bir ardından yazılanlara baktım da bu kadar candan sevilmeyi Allah herkese nasip etsin. Zaten son yolculuğu da hayatını anlatır gibi her kesimden insanı buluşturdu. Maalesef geç öğrenip o günde işte olduğum için katılamadım cenazesine. Son görevimi de böyle yapayım istedim. Biz sen iyi bilirdik Çavuş Abi, Allah rahmet eylesin.
Senin gibi yüreklere daha çok ihtiyacımız var şimdi, sevenlerinin dediği bu güzel söz gibi isminde inşaallah unutulmasın.
Gerdir be Çavuş Abi. Mekânın cennet olsun...
