Emeklilik; hayatlarını çalışarak, emek harcayarak, alın teri dökerek sürdüren kişilerin yaşlılık ya da hastalık nedeniyle çalışamayacak duruma gelmeleridir.
Emekli maaşı ise, çalışamayacak duruma gelen hasta ya da yaşlı kişilerin hayatlarını sürdürmeleri için kendilerine verilen maaştır. Çalışmadan maaş almaları için çalıştıkları süre içinde birikim sağlayan fonlar kurulur. Bu fonlar Devletler tarafından kurulabileceği gibi, çalışılan şirket tarafından ya da çalışan kişiler tarafından da kurulabilir. Sosyal Güvenlik Kurumu, Bankaların Emekli Sandıkları ya da OYAK gibi kuruluşlar fonları sağlayabilir. En yaygını Devletin Sosyal Güvenlik Kurumu olduğu için buradan hareket edelim. Bu kuruma bağlı çalışanın, çalıştığı süre boyunca Sosyal Güvenlik Pirimi adı altında, ortalama olarak brüt maaş üzerinden %37,5 pirim kesintisi yapılır ve ilgili fonlara aktarılır. Bu kesintinin %22,5’luk kısmını işveren karşılar, %15lik kısmı da çalışanın ücretinden kesilir. Ayrıca çalışandan %15 den başlayan oranlarda Gelir Vergisi kesilir.
Son düzenlemede asgari ücrete isabet eden vergiden Devlet feragat etmiştir. Asgari ücretlinin net kazancı artmıştır. Ayrıca asgari ücrete son bir yıl içinde %100 artış yapılmıştır. Böyle anlatınca bende heyecanlandım, ciddi bir rakama ulaşmıştır değil mi? Açlık sınırının 8.130.-TL olduğu bir ortamda asgari ücret malumunuz 8.500.-TL oldu. Nankörlük etmenin alemi yok, Allah CC Devletimize zeval vermesin, yeterli değil ancak idare eder. En düşük emekli maaşına ise yıllık %120 artış yapıldı. Bu şartlarda memur ve emekli maaş zammının da yıllık en az %100 olması beklentisi gayet doğal değil mi? Emekliye yapılan artış yıllık %85 oldu. 2023 yılı için Ülkemizde belirlenen yeniden değerleme oranının %122,90 olduğunun altını çiziyorum.
Gelelim mevzunun başına, Emekli maaşı; ‘’Çalışamayacak duruma gelen hasta ya da yaşlıların, hayatlarını sürdürmeleri için verilen maaş’’ idi. Günümüzde bu tanımın doğru olmadığını söyleyebiliriz. Yumurta mı tavuktan? Tavuk mu yumurtadan? Emekli olanlar, yaşayabilecekleri maaşı almadıkları için mi çalışıyorlar? Yoksa çalışamayacak duruma gelmeden emekli oldukları için mi çalışıyorlar? Şu bir gerçek ki, emekli olan kişi sosyal hayat standartlarında yaşamını sürdürecek bir emekli maaşı alıyor olsa neden çalışsın?
Emeklilerimiz, aldıkları maaşla normal zamanda ayın sonunu zor getiriyor, kış aylarında ise yakıt giderleri eklenince banka promosyonu, bayram ikramiyesi gibi küçük birikimlerini sıfırlamak zorunda kalıyor. En son ne zaman kaban, ayakkabı aldığını hiç sormayın çünkü hatırlamıyorlar bile. Gerçekten büyük bir kısmı günümüz hayat şartlarında Emek-li- yor. En düşük emekli maaşının %120 artırılması biraz olsun nefes aldıracak pansuman tedbir olarak iyi gelişme olmakla birlikte yetersiz olduğunu belirteyim. En düşük emekli maaşının asgari ücret seviyesine çıkarılması, bayram ikramiyesinin her birinin asgari ücretin %50 si olarak sabitlenmesi, başka gelirleri olmayan emeklilere elektrik, doğalgaz ve su ihtiyaçların ücretsiz sağlanması gibi çözümlerin de en kısa zamanda hayata geçirilmesi gerekli.
İktidarın uyguladığı yüksek kur, düşük faiz politikasının uzun vadede Milletimizin lehine sonuçlar doğuracağını, ithalatın düşeceğini, üretimin artacağını, istihdamın artacağını önceki yazılarımda belirtmiştim. Bu sistemin sürdürülebilir olması ve başarılı olmasının en önemli adımının da toplumun en alt seviyesine kadar satın alma gücünün arttırılması olduğunu da belirtmiştim. Asgari ücret artışı ile ekonomiye para arzının bir kısmı sağlandı, yaklaşık 13 milyon emeklinin de satın alma gücünün arttırılması ile para arzının yeterli seviyeye çıkması, üretimin artmasına, devam eden savaş şartlarından dolayı ihracat imkanlarının artmasına, buna bağlı olarak istihdamın artmasına zincirleme sebep olacak.
Tasarruf imkânlarının zor olduğu günümüzde işçiye, memura, emekliye verilen her 100 TL’nin yaklaşık 30 TL’sinin Devlete vergi olarak döndüğünü de unutmamak gerekir.
Adaletin güçlü, güçlünün de adil olduğu bir Dünya’nın en kısa zamanda kurulması duası ile Allah’a (CC) emanet olunuz.
