Ekonomi ve sosyal medya…

Ben bu yaşıma kadar ekonominin bu kadar berbat olduğunu görmedim. Yaşam sürüyor ama karın tokluğuna.

Geçinmek ay sonunu getirmek, karın tokluğuna indirgendi. Sosyal yaşam sıfırlandı. Sosyal yaşam; çocuk parkları, cami lokalleri, kafeler ve İETT otobüslerinde bedava seyahat.

Bu muydu arzu ettiğimiz yaşam? Bunu mu istemiştik? Bunu mu bu hayal etmiştik? Ülkemizin geldiği durum bu. En ufak abartılı yazdığımı söylerse kartları açarız, konuşuruz. Haaa parası olan yaşıyor. Öyle bir yaşıyor ki tadını ballandıra ballandıra çıkarıyorlar. Emekli entübe olmuş durumda. Emeklinin ziyaretçisi bile gelmiyor. Esnaf kazanamıyor belki ama zarar da etmiyor. Etiketi değiştiriyor. Günü kurtarıyor. Sanatkâr sanatını icra edemiyor. Etmeye çalışsa karşılık bulamıyor. Zoraki aktivist oluyor. Eğitimci kan içse de kızılcık şerbeti içiyorum diyor. Kutsal görevin içinde dik durmaya çalışıyorlar.

Sendikacıların çoğu dostlar alışverişte görsünü güzel yapıyor. Hakkını vermeye çalışanlar. Bin bir zorlukla karşılaşıyorlar. Askerler kışlanın içine alıştılar. İyi de oldu. Sınırlarımızda boy göstersinler.

Sağlık çalışanlarımız canının derdine düşmüş. Çoğu yurt dışına gitmiş. İmamlardan hiç şikâyet duymuyorum. Ya memnunlar ya da şikâyetlerini Yaradan'a yapıyorlar.

Gazeteciler ikiye ayrılıyor. Bir kısmı ballı, kaymaklı yaşamda, bir kısmı dört duvarla.

Öğrencilerin durumuna çok üzülüyorum. Gençsin, cepte harçlık yok. Yazımı okuyup da biraz imkânı olanlar en yakın tanıdığı öğrenciye katkı yapsın.

Siyasetçiler yukarıdakiler grup toplantılarıyla halka hitap ediyorlar. Aşağıdakiler şunu yaptık, bunu yapıyoruz. Sosyal medyada paylaşım yapınca çalıştıklarını zannediyorlar. Halkın arasına giren yok. Korkmanıza gerek yok. Zaten kimse tanımıyor sizi. Beş yılda bir kandırılmaya, aldatılmaya alıştık. Henüz daha terlemedik. Belki bir kez daha yeriz. Biz hep keriz.