Bir gün bir sahabe, Allah Resulünün huzuruna gelerek, cahiliye devrine ait, kız çocuklarını diri diri gömülme canavarlığını şöyle anlatmış:
“-Ya Rasulullah!... Biz cahiliye devrinde kız çocuklarımızı diri diri gömerdik. Benimde bir kız çocuğum vardı. Annesine: “Bunu giydir, dayısına götüreceğim” dedim. Hanımım, dediğimi yaptı. Çocuk hakikaten dayısına gideceğini sanıyor ve cıvıl cıvıl koşuşuyordu. Elinden tutup daha önce kazdığım bir kuyunun yanına getirdim. Ona kuyuya bakmasını söyledim. O, tam kuyuya bakayım derken, sırtına bir tekme vurdum. Ve onu kuyuya yuvarladım. Fakat her nasılsa, eliyle kuyunun ağzına tutundu. Bir taraftan çırpınıyor, diğer taraftan da: “Babacığım elbisen tozlandı” deyip elbisemi silmeye çalışıyordu. Buna rağmen, bir tekme daha vurdum ve onu diri diri kuyuya gömdüm…
Adam bunu anlatırken, Allah Resulü ve yanındakiler hıçkıra hıçkıra ağlıyorlardı.
Efendimiz adama : - Bir daha anlat, dedi.
Adam hadiseyi bir kere daha anlattı…
İki Cihan Serveri’nin gözlerinden süzülen yaşlar, mübarek sakalından aşağıya akıyordu…”
Türkiye artık her gün akıllara durgunluk veren insafsızca işlenen cinayetleri konuşur bir ülke haline geldi…
Sevgilisini öldürtenden, annesini babasını kardeşini öldürene kadar akla gelmeyecek nice cinayetleri her gün gazetelerde veya televizyon haberlerinde rastlıyoruz.
Hele hunharca işlenen bu cinayetler çocukları, eşleri tarafından yapılıyorsa…
Acımasızca öldürülen anne babalar, çoluk çocuklar…
Bu işlenen cinayetler İslamsız hayatın tezahürleri değil mi ?...
Kalplerden çıkartılmak istenen İslam, Kur’an, Allah korkusu, Peygamber sevgisi…
Peki, yerine konulacak olan ne ?...
Yıllarca sistemli bir şekilde ekilen ve biçilen…
İşte sonuçları…
Acımasız, katil ve zalim…
İslam’dan koparılmış insan tipleri…
Bu haberleri okuyunca içim burkulur ve Peygamber Efendimizin (s.a.v.) insanlık için hıçkıra hıçkıra ağladığı bu an aklıma gelir duygulanırım…
Dün İslam’dan uzak olan insanlık çocuklarını öldürecek kadar zalimdi, canavardı…
Bugünde öyle değil mi?...
Selam ve dua ile
