Hafta başı. Sabah erkenden kalkıp işe gitmek için hazırlananlara selam olsun. Çocuklar uykularını almaya devam edebilir. Bugün okullar tatil.
Dün bir seçim yaşadık. Demokrasi şöleni yaşandı ülkemizde. Son 3 ayda bir sürü şey söylendi meydanlarda siyasiler tarafından. Birbirlerini suçlayıcı, karalayıcı bir sürü cümle kuruldu. Etkilendik bu cümlelerin hepsinden. İyi ya da kötü.
Fakat bugün 15 Mayıs Pazartesi. Hayat olağanca hızıyla devam ediyor. Hayat olağanca hızıyla normale dönecek. Yine mutlu günler, kederli günler, düğünler, cenazeler bizleri bekleyecek. Ödenecek faturalar, akşam eve giderken alınacak eksikler, kahvede oynanacak oyunlar, evde yapılacak yemekler. Hepsi yerli yerinde duruyor.
Biz bu siyaset kurumu yüzünden son 3 ayda bizden olmayanlarla, farklı düşündüklerimizle tartıştık, ağız dalaşına girdik. Hatta seçim günü yaklaştıkça sesimizin tonu arttı. Bağırış çağırış velveleye bile verdik ortalığı. Gereksizmiş. Bugünden itibaren anlamaya başladık.
Ama artık bitti. Bitmeli. Çünkü arkadaşlarımız hala arkadaş, akrabalarımız akraba, biz de hala biziz. Bizde değişen bir şey yok. Kimimiz sevinçliyiz kazandık diye, kimimiz de üzüldük kaybettik diye ama biz hala biziz.
O yüzden birilerinin makam, mevki uğruna bize yaşatmak istedikleri o kötücül, hararetli anlayışa teslim olmadan, kimseye düşmanlık etmeden, öteki demeden, kardeşçe, milletçe yaşamaya devam edeceğiz. Bundan başka bir gerçeği 100 yıllık Cumhuriyet tarihimizde kabul etmedik. Bundan sonra da etmeyeceğiz.
Bugün 15 Mayıs Pazartesi aldığımız nefese şükrediyoruz. Yaşamak bitmiyor. Farkındayız. Her şeye rağmen mücadelemizi hatırlatıyor hayat.
Kazanan ya da kaybeden kim olursak olalım; sevgiyle, saygı ve muhabbetle, iyilikle, güzellikle, içilen demli bir çay eşliğinde kalpleri kazanma mücadelesi hep sürecek.
