Hayattaki önceliklerimiz nelerdir ? sorusunu kendimize sorduğumuz zamanlar muhakkak oluyordur.
Zaman zaman bende birey olarak kendime bu soruyu sorar ve cevabını ararım.
1 Mayıs 2017 Pazartesi günkü televizyon reyting verilerine göre prime time olarak adlandırılan akşam 20:00 ile 23:00 saatleri arasındaki zaman diliminde dört dizi ve bir yarışma programının izlenme reyting toplamı neredeyse yüzde 80'leri bulmuş. Neredeyse her beş evin dördünde bu kanallar izlenmiş. Bu oran bu pazartesi günü de kesinlikle bu rakamın altına düşmeyecektir.
Bu oran neredeyse her akşam gerçekleşen bir orandır.
Biz nasıl bir toplum olduk. Neredeyse tüm akşamını televizyonda dizi ve yarışma izlemeye ayıran bir toplum halini aldık maalesef.
Büyükler olarak bizler gündüz işte oluyoruz. Çocuklarımız ise gün boyu okulda oluyorlar. Çocuklarımızla ilgileneceğimiz,bir araya geldiğimiz, görüştüğümüz zaman dilimi akşam 20:00 ile 23:00 saatleri arası. Çocuklarımıza milli manevi değerleri, hayatı,hayatın zorluklarını , kendi başına ayakta durmayı öğreteceğimiz saatlerde biz ne yapıyoruz. Maalesef topluca dizi yada yarışma izliyoruz. Araştırmalara göre ülkemizde ortalama her ailede akşamları çocuklarımıza ve ailemize ayırdığımız süre toplam 10-15 dakikaya kadar düşmüş. Bir çoğumuz neredeyse 10 dakika bile çocuklarımızla ilgilenmiyoruz. Genel olarak değerlendirirsek 10-15 dakikada çocuklarımızla ne kadar ilgilenebiliriz, onlara ne kadar yardımcı olabiliriz. Kesinlikle hiç bir şey veremeyiz. Veremiyoruz da. Bir diziye üç saatini ayıran bizler hayattaki en değerli varlıklarımız olan ailemiz ve çocuklarımıza on dakikayı bile fazla görüyorsak maalesef geri dönüşü olmayan bir yola girmişiz, köprüden önceki son çıkışı kaçırmışız demektir. Hangimiz akşam çocuklarımızı karşımıza alıp onlarla sohbet ediyoruz. Hangimiz onlara kendilerini ifade etme şansı veriyoruz. Neredeyse hiç birimiz. Hani sorulur ya akşam eve gidince ne yapacaksın diye ? Bir çoğumuz şöyle cevap veririz. Çocuklarımla ilgileneceğim,onlarla oynayacağım. Külliyen yalan. Çocuklarımızla oynamak,ilgilenmek için 10 dakika yeterli midir? Çocuklarımızla ilgilensek,onlara yardımcı olsak bu kadar milli ve manevi duygulardan uzak olabilirler mi? Kendilerini bu kadar boşlukta hissedebilirler mi? Bu kadar toplumdan kopuk,uzak olabilirler mi?
Hayatı sadece oyun yada eğlence olarak görebilirler mi? Çocuklarımızın bu kadar sorumsuz olmasının suçlusu biz anne babalarız. Saatlerce bilgisayar başında oyun oynayan,kendini gelişime kapamış bütün çocuklarımızı bu boşluğa iten biz anne ve babalarız.
O halde 10 dakika bile ayırmadığımız çocuklarımız için bizler iyi birer anne baba mıyız? sorusunu kendimize sormalıyız.
Önlerine bir tabak yemek koyarak,ceplerine 5-10 lira harçlık vererek iyi anne baba olunmaz. Gerçek iyi anne baba çocuklarıyla ilgilenen anne babadır.
Bu dizi yada televizyon izleme alışkanlığını bırakmadığımız müddetçe iyi anne baba olduğumuzu iddia etmemeliyiz. O halde iyi anne baba olduğumuz doğru değildir.
Doğru olan şudur, bizler hayatımızda neredeyse bize hiç bir fayda sağlamayacak şeylere çocuklarımızdan daha fazla değer verdiğimiz için biz kötü baba ve kötü anneleriz.
Maalesef bizler bir çok şeyin kıymetini onu kaybettikten sonra anlıyoruz.
Hayattaki en değerli varlığımız olmazsa olmaz çocuklarımızı daha fazla kaybetmeden aklımızı başımıza almalı;ahlaki,dini,milli ve toplumsal olarak onları çok daha iyi yetiştirmeliyiz.
O halde anne babalar olarak yapmamız gereken çocuklarımıza daha fazla zaman ayırmak ve onları topluma daha fazla faydalı bireyler olarak yetiştirmek.
Unutmayalım; Toplumlar ruhen,bedenen milli ve manevi değerlerine sahip çıkan bireylerin sayesinde ayakta kalır.
