Hayat pahalılığı artık dayanılmaz bir noktaya geldi...
Her yerde gündemin birinci maddesi ekonomi, kimi sebze fiyatlarının neden meyve fiyatlarını geçtiğini sorguluyor kimi şeker ve süt fiyatlarındaki korkunç artışı kimi elektrik ve doğalgaz zamlarını...
Bunları konuştuktan sonra da arta kalan zamanda benzin ve mazotta yaşanan sıkıntıları dile getiriyorlar. Eğer yine zaman kaldıysa da hal-hatır sorma faslına geçiliyor. Peki, mübarek ramazan Beykozlu için ve Beykoz'da nasıl geçiyor? Anlatayım.
Her yıl olduğu gibi bu yıl da elimizden geldiği ölçüde gerek sivil toplum kuruluşu içinde ve gerekse de aile destekli olarak Beykoz'da yardımlarda bulunduk. Ben bu mücadelenin içinde birisi olarak, itiraf edeyim dostlarım, bu yıl çok üzüldüm ve ruhen çöktüm. İnsanlara yetemediğimi, yetiştiremediği hissettim, yardım ettiğimiz Beykozlular, geçtiğimiz yıllarda bu yardımı minnetle kabul ederken, bu yıl farklı bir şey oldu. Yardımda bulunduğumuz kişiler, başları yerde, aile kurmuş çocuklarının da eş ve dost akrabalarının da durumunun kötü olduğunu söyledi. Eskiden emekli olan anneler, babalar aile kurmuş çocuklarına maddi destek sağlardı. Evlatlarının yetemediği yerine yen olurdu. Bugünlerde ise insanlar maddi anlamda, kendi evinin masraflarına yetemediği için, aile içinde bile hiç kimse kimseye destek olamıyor. Herkes kendi yaşam savaşını vermek zorunda kalıyor.
Geçmişte insanlar kişisel zorluklar yaşardı. Bu sırada ise ailesi kendisine destek olurdu. Günümüzde bu durum artık değişti. Artık zor durumda olana yardım edecek olan aileler de zor durumda. Yani herkesin işi zor.
İstanbul Büyükşehir Belediyesi'ne bağlı İstanbul Planlama Ajansı bir araştırma yapmış. İstanbul Barometresi 2022 Mart raporunda aralarında Beykozluların da olduğu İstanbullulara sorular sormuşlar. Ortaya çıkan sonuç, bugünlerin psikolojisini net bir şekilde ortaya koyuyor.
İstanbulluların yüzde 46'sı artan fiyatlar sonrası hiç kırmızı et satın almadığını, yüzde 37'si ise hiç sıvı yağ satın alamadığını söylemiş. Yine araştırmada İstanbulluların yüzde 78'i evlerinde konuşulan ilk konunun ekonomi olduğunu vurgulamış. Ne kadar üzüntü verici öyle değil mi?
Ekonomi elbette önemli ancak evimizde konuşulan ilk konunun olması da bir o kadar can sıkıcı... Biz kadınların mutfak masrafı her zaman sorun olmuştur. Ancak bugün görüyoruz ki bu sadece annenin değil baba ve çocukların da büyük bir sorunu haline geldi. Evin kirasıyla ve çoluk çocuğun eğitimiyle, kıyafetiyle uğraşan baba, artık akşam pişecek yemeği en az anne kadar düşünmek zorunda kalıyor. Arkadaşlarıyla birlikte zaman geçirmeyi ve okul hayatını düşünmesi gereken çocuklar da bu stresi yaşıyor. Acaba akşam mutfakta ne pişecek? Hatta acaba yemek pişecek mi?
Ramazan ayında eskiden hem iftar hem sahur için planlar yapılır, ne yeneceği planlanırdı. İftar davetleri en azından oruç açanların yüzünü güldürürdü, sahur yemekleri de çok önemliydi. Peki, bu sene ne oldu? Bu sene insanlar oruçlarını açarken hurmayı ve Ramazan pidesini sofralarına koymak lüks oldu. Sabah ezanında yatağına hala aç giren ve sahuru savaş zamanı kıtlığındaymışız gibi bir haşlanmış yumurta ile bir parça ekmekle geçiştiren İstanbullular yarından umutlu olmayı artık çoktan bıraktılar.
Sanki savaşa Ukrayna değil de biz girmişiz gibi... Ülkemizde çok sayıda vatandaşımız, yatağa aç girerek günü sonlandırıyorlar. Beklenti eşiğimizin seviyesi çok düştü. Geçmiş zamanlarda, çalışan emekçi insanlar bir ev, bir araba hayaliyle umutlanıyordu. Bugün geldiğimiz noktada ise her gün karnımızın nasıl doyuracağız hayali ile yaşıyoruz. Çocuklarımız bile annelerinden babalarından çikolata istemiyor artık. Akşam yemeği istiyor. Çünkü çoğu evde akşam pişirecek yemek yok. Yemek varsa tüp yok; elektrik kesik, doğalgaz kesik. Durumlar çok ama çok zor.
Beykozlular, 2022 yılı Ramazanını gördüklerine sevinmek zorunda bırakılıyor. Umutlar ise çok basit. Hele bir 2022 Ramazan Bayramını görelim de hayırlısıyla...
Sonrasına bakarız...
