Bazen uzaklaşmak gerekiyor dostlar.
İnsan işin içindeyken birçok durumun ve gerçeğin farkına varamıyor. Artık Elif 40'lı yaşlarında ve Beykozlu bir orta yaşlı kadın olarak ilçeye bir kuşbakışı ile daha olgun bakabiliyor. Sizleri şimdi tespitlerimle baş başa bırakıyorum.
Bu ikiyüzlülük ve peşi sıra da pişkinlikle başlayayım:
Dostlarım!
Boğazımızın incisi güzel Beykozumuzda ne yazık ki, uzaktan baktığımda daha da çok midemi bulandıran durumlara tanık oluyorum.
Sizi temin ederim, kimi zaman avazımın çıktığı kadar bağırmak istiyorum. Yahu Beykoz'da sürekli kamuoyunun gözünün önünde olan ker'li fer'li adamlar, arkasından atıp tuttukları adam ile yüz yüze geldiklerinde 'el pençe divan' duruyorlar. Bana inanın, sırıta sırıta yan yana fotoğraflarını gördükçe onlar adına ben utanıyorum. Bu kadar omurgasızlık olur mu? Bu nasıl bir karaktersizliktir? Sen arkasından "kalleş" de, "hain" de, "üç kuruşa ideolojisini satan haysiyetsiz" de ondan sonra da hiçbir şey olmamış gibi git yanak yanağa fotoğraf ver. Sonra da Beykoz'da "ben adamım" diye dolaşacaksınız öyle mi? Yuh size ya...
Sonrasın da sizin dostluk dediğiniz bu garip duygu durumunuzu ben size özetleyeyim.
Dostluk değil mi, dostluk. Evet... Dostluk yürektedir, yürekte... İnsan severken yürekten sever, ciğerden sever. Dostluklar öyle lafla da olmaz. Dostluğun önemini bilmeyen ciddiyetini kavrayamayan her kim varsa, hepinize de yazıklar olsun, dost dostunun arkasından konuşup, yüzüne gülmez. Arkasından laf ettirmez . İşte bizde böyledir dostluk !
Yüz yüze gelince aman Allah'ım çok iyisiniz, Ama asıl hisleriniz bambaşka, işte siz Beykoz’un iki yüzlülerisiniz. Kötülük girdabının içine batmışsınız ama sizi kurtaracak bir güzel yüreğe sahip değilsiniz. Ağızlardan, muhabbetlerden sahtecilik, kötülük saçılıyor. Sonra karşı karşıya gelindiğinde, kötülük saçanlar diğerleriyle can ciğer kuzu sarması... Olur mu böyle?
Dostlarım,
Toplumsal Açlıkla Mücadele Derneği (TAMEV) var biliyorsunuz. İçimden gelmişken sizlerle paylaşmak isterim. Lütfen bu önemli sivil toplum kuruluşunun yaptığı güzellikleri takip edin. Ben bir gönüllü olarak içinde bulunduğum bu topluluktan çok mutluyum. En son ki etkinliğimizi Beykozumuzun yüz akı emniyet personelimizle birlikte, Beykoz’umuzun çocuklarıyla yaptık.. Hepinizin tanıdığı polis memuru Selçuk Küçük, İshaklı İlkokulunun miniklerine, bir suç ile karşı karşıya geldiklerinde ne yapmaları gerektiğini anlattı.
Gerçekten de hem faydalı, hem de eğlenceli bir gün oldu bizim için...
İnsanın hayatını yetişen yeni nesle adaması ne güzelmiş. Bunu iki çocuk sahibi bir kadın olarak söylüyorum. Hem çocuklarım hem de Beykozlu çocukların annesi, ablası olmak; onlara bakarak gelecekten umutlanmak tarif edilemez bir mutluluk oldu.
Ve Haziran ayı... Haziran ayı hep bir burukluktur. Ben yıllar evvel önce dedemi bir Haziran günü kaybetmiştim. 2022 Haziran'ında ise manevi babam dediğim insanı; adam gibi adamı Ahmet Ali Kılıç'ı kaybettim. Bir yanım öksüz kaldı. Kolum kanadım kırıldı. Bana "kızım" diye sarılan, o koca yürekli adam aramızdan ayrıldı.
Allah'ım rahmet eylesin ... Mekanını cennet etsin... Geride kalan ailesine ve tüm sevenlerine de sabırlar versin...
