Beykoz futbol takımında forma giymiş, adı efsaneler arasına kaydedilmiş bir futbolcuydu.
Recep Gürbaşak… O'na şimdilerde bir dokunan bin ah işitiyor…
112 Yıllık mazisi olan Beykoz Spor Kulübü Futbol Takımının Amatör Liglerde oynuyor olması (Bölgesel Amatör Lige çıkma haberi henüz gelmemişti) onu kahretmekte, hüzünlendirmekteydi.
Recep Gürbaşak kendi akranları gibi Beykoz Futbol A Takımında profesyonel liglerde forma giydiği yıllarda aynı zamanda Sümerbank Deri Kundura Fabrikasında da çalışıyordu. Kendi ifadesi ile 72 yıllık hayatında Beykoz Spor Kulübünün apayrı bir yeri vardı.
Küme düşme anlarını da gördü
Yaşanmış onca anı içinde acı günler de vardı tatlı günlerde, şampiyonluklarda yaşadı, küme düşme anlarını da gördü… Recep Gürbaşak lakap itibarı ile daha çok Beşiktaş’ın Kaptanı Recep Çetin ile birlikte anılan “Takoz Recep" lakabını daha önceden alan isimdi.
Recep Gürbaşak ile bir özel televizyon kanalında yayınlanan röportaj esnasında görüşmüştük. Aynı görüşmede Hoca Lakaplı Mustafa Özdemir ve Kalaycı Lakaplı H. Ali Zengin de vardı. Bu üçlü Beykoz'da 70’li yıllarda şampiyonluk yaşamıştı.
Hey gidi koca Beykoz hey...
Anılar, anıları kovalarken Recep Gürbaşak’ın tabiri caizse yarasını kanatmıştık… "Hey gidi koca Beykoz hey…bir zamanlar 3 büyükler ile oynarken, şimdilerde adı-sanını ilk kez işittiğimiz, daha dünkü mahalleyi bırakın sokak takımları ile oynar duruma geldi, Fenerbahçe-Beykoz maçlarından Çırçır ile oynayan bir Beykozlu günlere geldik.”
Hem çalışır, hem antrenmana çıkardık
Recep Gürbaşak yukarıda da ifade ettiğimiz gibi Sümerbank Deri Kundura Fabrikasında çalışırken Beykoz takımında forma giyerdi. Gündüz işin yorucu tarafı bitip arkadaşları dinlenmeye evlere çekilirken, ya da günün stresini kahvehanelerde atarken o iş elbiselerini çıkarıp eşofmanlarını giyer, Beykoz sahasında antrenmana çıkardı. Arkadaşlarından kimi Şişe-Cam Fabrikasında, kimi Tekel de çalışır antrenmana gelirdi.
Yirmi beş sene Sümerbank'ta çalıştım
“ 25 sene Sümerbank Deri Kundura Fabrikasında çalıştıktan sonra, futbola da noktayı koyduktan sonra işin Antrenörlük kısmına geçiş yaptım. Bir ara Antrenörler Derneğinde Denetleme Kurulunda görev yapmıştım, görev icabı şehir dışına çıkışlarım olurdu. İşte bu ziyaretler esnasında profesyonel liglerde karşı, karşıya oynadığım futbolcu arkadaşlarım, ki şimdilerde her bir yurdun dört bir yanında antrenörlük yapıyor. Onlarla sohbetler yaparken eski günleri anmaktayız. Hepsinin de bana sorusu; Yılların Beykoz’u nasıl olur da amatör liglere düşer' sorusuydu.
Yılların yanlışları
Diyecek kelime bulamıyorum, donup kalıyorum. Beşiktaş, Galatasaray, Fenerbahçe ile oynarken bugün Çırçır ile oynuyor olmamızı kimseye izah edemiyorum… Yılların yanlışlıkları, yanlış yönetimleri canım kadar sevdiğim Beykoz’u bu hale getirdi.”
Yedi yaşından beri futbolun içindeyim
“Beykoz takımının benim hayatımdaki yeri çok farklı… Her ne kadar Sümerbank Fabrikasında çalışıp oradan emekli olmuşsam da çoluk, çocuğumun boğazından Beykoz’dan aldığım paralar ile aldıklarım da geçti. 72 yaşındayım ve ben 7 yaşından beri futbolun içindeyim, her kademede oynadıktan sonra A Takım ile profesyonel geçmişim de oldu, antrenörlük kariyerim de oldu ancak, günümüze geldiğimizde herkes her şeyi bilmekte, eskilere, bizlere soran eden yok. Üstelik yıllarca yaptığımız uyarıları da dikkate alan olmadı. Gel de şimdilerdeki durumunu görünce siz olun kahrolmayın bakalım…”
Lüksümüz hiç bir zaman olmadı
“Biz ne şartlarda maçlara çıkardık…malzememiz tek takım idi, şimdilerdeki gibi formamız terledi devrede değişelim, şortum lekelendi değişeyim, kramponum az sıktı diğerini atın giyeyim diye lüksümüz hiçbir zaman olmadı. Tamam devir değişti, ülke olarak da nerelerden nerelere geldik saha ve tesis olarak da eyvallah ama asıl değişim yöneticilerin kafalarında oldu. Bizler zorlu şartlarda ne maçlara çıktık…aklıma gelen birini söylemek istersem Ali Sami Yen Stadında Sivasspor ile oynadığımız maçı aktarayım…karlı bir havada oynadığımız maçta her bir yanımız adeta donmuş idi, bir dakika yerimizde durmadan hareket halinde olsak da zeminin ağırlığı , topun çamurdan kat be kat artan ağırlığı bize bitse de gitsek dedirtmeye başlamıştı. Takımda acaba ilk kim pes edeceki maçı bırakacak derken, Boncuk Ahmet’i görmez olduk, bir baktık soyunma odasının koridorlarına doğru koşarak gitmekte. Şimdilerde bırakın yoğun kar altında oynamayı, ufak bir kar yağışı olsa maçlar iptal oluyor. Kimse kendini sıkmıyor, oynanmadığı için de futbolcular memnun mu memnun"
Artık Beykoz'da kimse oturmuyor
İstanbul dışı deplasmanına 16 futbolcu ile gider dönerdik, takımda hemen herkes Beykoz’da iner idi… Ya şimdilerde? Takım deplasman maçından geliyor, şoför dışında araçtan inen dahi yok gibi, malzemeci bile inmiyor artık tesise gelen araçtan… Beykoz’un kurtuluşu özne dönmekten geçer, tamam dışarıdan da transfer yapacaksınız ancak, bence takımın yarısı Beykoz altyapısından ve ilçedeki diğer takımlardan gelecek yetenekli futbolculardan oluşmalı."
Dost Beykoz Spor Servisi / Talip Ercan
