Aklımıza ve idrakimize sığmayan gerçekler

Yarım asrı geçen düşünce hayatımda, bazı gerçekleri idrak edemediğimi gördükçe, kendi kendime çok kızıyordum ve üzülüyordum. Ancak insanlığın neredeyse tamamının bu problemi yaşadığını fark edince, bir nebze rahatlıyorum. Bu düşüncelerle; akıllara kapılar açarak, belki bu konuda zevkli mesafeler alınabileceği ümidine kapıldım. Birtakım manevî tedbirlere vesile olacağını düşündüm. Bu önemli konuda, inşallah bendenize yardımcı olan dostlarım çıkacaktır…

1. “SONSUZLUK” kavramını asla idrak edemiyoruz, yanı aklımıza sığdıramıyoruz. Şayet bu kavramı aklımıza sığdırmış olsak, 70-80 sene değil, BİR MİLYAR sene ömrümüz bile olsa, bu ömrün tamamını, SONSUZ Âhiret hayatımızı kazanmak için kullanma azmi ve kararlılığı içinde olurduk. Çünkü sonsuz hayat burada kazanılacak…

Evet, matematik kurallarına göre, SONSUZLUK gerçeği karşısında BİR MİLYAR da değil, Katrilyon üzeri kentrilyonlar bile SIFIR hükmüne düşüyor. Oysa bizler max. 80-100 senecik ömrümüzü çok zannedip, bu kısacık ömrümüzün bile büyük bir çoğunluğunu boşa harcıyoruz. Gafletle geçiriyoruz. Sanki hiç değeri yokmuş gibi veya çok fazladan artmış gibi, bazı etkinliklerimizi “vakit öldürmek için” düzenliyoruz. “Oofff, vakit geçmiyor” diyerek, özel bir maksatla bizlere verilmiş olan o çok değerli vaktimizi öldürmek için TV seyrediyoruz. Bakınız muzır ve günahlı olanları bile söylemiyorum, dama, satranç v.b. oyunlar oynuyoruz. Vaktimizin her saniyesinin hesabını vereceğimizi hiç düşünmüyoruz. Musa AS’ın kavminin şu ferasetli sitemlerini hatırlayınız: Musa AS kavmine, “Hz. Muhammed ümmetinin ömrünün 60-70 sene civarında” olacağını söyleyince, çok şaşırırlar ve şu tepkilerini sergilerler. “Ya Musa, bizim gibi 400-500 sene yerine, sadece 60-70 yaşayacak olan Hz. Muhammed ümmeti, o kısacık ömürleri için acaba EV yapacaklar mı?” ..Şimdi bizim halimizi ve (yazlık-kışlık) evlerimizi v.d. düşününüz…

1. “Yüce Yaratıcımızın Esmâ ve Sıfatlarının SINIRSIZLIĞINI” da idrak edemiyoruz. Meselâ; O’nun c.c. İLİM, KUDRET, SEMİ’ (işitmesi), BASAR (görmesi), İRADE v.d. sıfatlarını, bizimkilerden belki YÜZ kat fazla, (hadi çok çok zorlamayla) bir trilyon kat fazla olduğunu zannedebiliyoruz belki. Oysa yukarıda arz ettiğimiz gibi “..matematik kurallarına göre, SONSUZLUK karşısında BİR MİLYAR da değil, Katrilyon üzeri kentrilyonlar bile SIFIR hükmüne” düşüyordu. Bu basit zannetme sebebiyle de O’nun emir ve yasaklarına karşı LÂKAYT davranıyoruz. Namazdayken, bir valinin, başkanın veya bir generalin huzurundaymış gibi bile duruş sergileyemiyoruz ve maalesef o huzûru geçiştiriyoruz. Bu sınırsızlığı ve sorumluluğu bir nebze idrak eden Hz. Ali’nin, her namaz öncesi limon gibi sarararak, bayılacak hâle gelmesini hatırlayınız. Bediüzzaman Hz.’nin namaz öncesi mahkeme edilirken bile veya kış ortasında yolda arabasını durdurarak, buz ve karlar üzerine seccadesini serip, 15 dakika önceden İlâhi randevuyu huşû içinde beklediğini hatırlayınız. Bir de bizlerin bu konulara olan hassasiyetlerimize (!) ve geçiştirmelerimize bakınız. Elbette bana hak vereceksiniz…
2. Kur’an’da vaat edilen “Ebedî Cehennem azabı” ikazlarını da idrak edemiyoruz. Eğer bu “EBEDÎ cehennem” azabını idrak edebilsek, kendimiz ve neslimiz adına tedbir için, inkârın zıddı olan İMANI sağlamlaştırabilme yolunda, bir üniversite tahsili gibi masraflar ve uzun zamanlar harcardık. Oysa ahvalimiz ve ihmalimiz ortadadır…
3. Buluğa erdikten sonra, lâyıkıyla kılamadığımız (hatta mazeretsiz olarak geciktirdiğimiz) her bir vakit NAMAZ için, Cehennem azabı ikazlarını idrak edemiyoruz. Oysa Kur’an’da namaz ile ilgili, asla hafife alınmaması gereken 83 ayrı emir ve ikaz vardır. Meryem S., 59. Âyet: "..Sonra, onların arkasından namazı savsaklayan ve nefislerinin azgın arzularına uyan bir nesil geldi. Onlar ileride cehennemin en derin yerini boylayacaklar." Buyruluyor. Müddessir S., 42. Âyet’te ise gelecekten bir sahne anlatılıyor: Cehennem ehline sorulacak, "Sizi cehenneme sürükleyen sebep nedir?” Derler ki: “Biz namaz kılanlardan değildik…" Her bir vakit namaz için 80 sene Cehennem azabı değil, 60-70 derecelik kızgın çöl ortasında (veya 75-80 derecelik saunada) 8’er gün bekletme cezasına bile inansak, (!) acaba namaza ne kadar çok önem verirdik? Ahvalimize bakıldığında, idrak edemediğimiz çok net anlaşılıyor, değil mi?…
4. Ölümün, hepimize aynı mesafede olduğunu da idrak edemiyoruz. Ölümü, sadece hastalara, yaşlılara ve başkalarına mahsus zannediyoruz. Necip Fazıl’ın; “Dün geçti bugünü düşünüyorum, yarın var mı? Gençliğine güvenme, ölenler hep ihtiyar mı?” ..mısraını hiç düşünemiyoruz ve bu gerçeği benliğimize maalesef kabul ettiremiyoruz.

Meşhur bir fıkra vardır. Temel’in küçük oğlu Cemal, bir gün babasına:

–“..Uy, babacığım. Babaannem çok hasta, acaba ölecek mi?” der. Temel:

-“Oğlum Cemal, hayat böyledir işte, insan doğar, büyür ve ölür.” Cemal:

-“Babacığım dedem de ölecek mi?” Temel, yine gayet sakin:

-“Evet oğlum, o da bir gün ölecek.” Cemal:

-“Babacuğum, peki, ben de ölecek miyim?” Temel:

-“Oğlum, söyledim ya hayat böyledir. Herkes ölecek ve sen de bir gün öleceksin.” Cemal:

-“Peki babacuğum, sen de ölecek misin?” ..deyince, Temel hiddetle bağırır:

-“Sus lan kerata! Ağzundan yel alsın! O ne biçim lâf?…”

Evet dostlarım, bu bir fıkradır, fakat bu gerçeğin bir nevi tebessümlü anlatımıdır…

• Aklımıza sığdıramadığımız veya idrak edemediğimiz (elektronların, çekirdek etrafında 300 000 Km./Sn. hızla dönüşü, Kâinattaki IŞIK YILI mesafelerdeki makro âlemler gibi) daha birçok konular var, fakat bendeniz sadece birkaçını arz etmeye çalıştım. Sizler yorum olarak eklemeler yapar, bendenize yardımcı olursanız, sevineceğim…

A. Raif ÖZTÜRK HAKKINDA

A. Raif ÖZTÜRK... 20 Nisan 1950 yılında Tekirdağ Çorlu’da doğan Raif Öztürk, ilkokulu Çatalca’da okudu. O dönemin şartlarına göre eğitimini ve iş yaşantısını birlikte sürdürmeyi hedefleyen A. Raif Öztürk, Meslekî Ortaokulu Paşabahçe’de sürdürerek, Sultanahmet Meslek Lisesi’nde özel olarak Makine Yüksek Teknik Ressamlığa devam etti. Türkiye Şişe ve Cam fabrikalarında 26 sene ‘Robotik ve Tam Otomatik Makineler Üretim Hattı Makine Teknisyenliği’ & Fabrika Vardiya amirliği yaptı. ‘Özel Araştırma, Geliştirme ve Eğitmen’ (ARGE) görevlisi olarak 1980’de İngiltere’ye, 1986 yılında da Japonya’ya giden yazarımız, dönüşünde de Meslek Lisesi mezunlarına, (Üretim makinaları, Kalite çemberleri ve beyin fırtınası teknikleri hakkında) iş programlamaları, eğitmenlik, rehberlik ve liderlik dersleri verdi. 1990 yılında Türkiye Şişe Cam Fabrikalarından kendi isteğiyle emekli olan A. Raif Öztürk, Öz Emek Spor Ltd. Şt. Mağazalarını açarak, hâlen işletmeye devam etmektedir. 1990’lı yıllarda bir yıl Diksiyon, bir yıl Osmanlıca, iki yıl da Arapça eğitim alan Öztürk, Halen (1962’den beri) Beykoz, Kavacık’ta ikamet etmektedir. Hiç Kur’ân bilmeyen 30-40 kişiye; aynı anda ve 10 Saatte Kur’ân öğretme uzmanı olan yazarımız, 2014 yılında Sakarya Üniversitesinden “Eğitimciye Eğitim” adıyla eğitim aldıktan sonra, “DEĞERLER EĞİTİMİ UZMANI” sertifikası kazanarak, Beykoz Milli Eğitim Müdürlüğünde ve ülkenin çeşitli illerinde 6 yıldan beri konferanslar ve görsel seminerler vermektedir. Yazarımızın, 2002 yılından bu yana; ‘Fikir Bahçesinden BİR DEMET’, “Derdim bana DERMAN imiş”, ‘Biyoenerji ve Kozmik Bilimin ışığında ŞİFA OLAYI’ adlı Belgesel, tevhid ve tefekkür içerikli kitapları yayınlandı. Sn. Öztürk Ulusal ve Uluslararası Sempozyumlarda, 2015’te Kastamonu Üniversitesinde ve 2018’de Ukrayna Üniversitesindeki sunumlarda kürsü almış olup, hâlen köşe yazılarına ve Kitap çalışmalarına devam etmektedir. 2006 Yılından beri “Dost Beykoz Ailesi” mensubudur…