Bugün sizlerle, çok hoşuma giden bir anekdotu paylaşacağım:
Kadın 32 yaşında güzel bir bayandı ve eşi ise oldukça yakışıklı bir deniz subayı idi.
Bundan bir kaç ay önce yanlış bir teşhis sonucu gerçekleştirilen ameliyatla gözlerini kaybetmişti genç kadın ve bir daha asla göremeyecekti.
Kocası ameliyattan sonra bu acı gerçeği öğrenince yıkılmış ve kendi kendine bir söz vermişti.“Bütün varlığı ile hanımına tam destek olacaktı.”
Günler, belli bir minval üzere geçiyordu. Kadın her geçen gün kendini daha kötü hissediyor, çok sevdiği kocasına yük olduğunu düşünerek eriyordu.
Eşinin; bu içine kapanık, karamsar hali kocayı çok üzüyordu.
Birden aklına ‘eşinin eski işi’ geldi. Geri dönmesini isteyecekti. Ama bunu ona nasıl söyleyecekti, çünkü artık çok kırılgan ve neşesizdi. Bütün cesaretini toplayarak akşam karısına konuyu açtı.
Karısı dehşetle gözlerini açtı:
-“Ben bunu nasıl yaparım, ben körüm”, diye bağırdı.
Kocası ona destek olacağını, her sabah kendisini işe bırakacağını ve akşamları da iş çıkışında alacağını ve ona çok güvendiğini söyledi. Çünkü eşini tanıyordu ve bunu başarabileceğini biliyordu. Kadın büyük bir umutsuzlukla kabul etti, çünkü eşini çok seviyordu ve onu kırmak istemiyordu.
Her sabah eşini, işine bırakıyor ve akşamları da alıyordu fedakâr koca.
Günler böyle ilerledi, karısı eskisinden biraz daha iyiydi. Fakat kocası daha fazlasını istiyordu, kendisine söz vermişti ve sonuna kadar gidecekti.
Aksam karısına:
-“Artık işe kendin gidip gelmelisin”, dedi.
Kadın şaşırmıştı. Bunu asla yapamayacağını söyledi.
Kocası çok ısrar edince onu yine kıramadı ve bütün cesaretini topladı.
Bunu kendisi de istiyordu ama o kadar güveni yoktu.
Sabahları kadın artık otobüs durağına kendisi gidiyor, otobüsüne biniyor ve otobüsten inerek işine gidebiliyordu. Günler günleri kovaladı, hiç bir problem yoktu.
Kocası bir gün çok hastaydı. Kendi işine, yani Dz. Komutanlığına gidemedi.
O gün kadın otobüse binerken, şoför:
-“Sizi kıskanıyorum, hanımefendi” dedi.
Kadın kendisine söylenip söylenmediğini anlayamadan, “neden” diye sordu.
Şoför:
-“Çünkü, her sabah sizin arkanızdan bir deniz subayı genç adam otobüse biniyor ve bütün yol boyunca sevgi ile size bakıyor. Otobüsten indikten sonra da, yeşil ışıkta yolun karşısına geçmenizi bekliyor. Siz binaya girdikten sonra arkanızdan öpücük yollayıp, size her gün sevgiyle el sallıyor” dedi...
· HERKESİN EŞİNİ BÖYLE SEVMESİ ve SEVİLMESİ, HEPSİNDEN DE ÖNEMLİSİ, BÖYLE BİR SEVGİYİ HAK EDECEK AHLÂKI KAZANIP, BU SEVGİYİ HAK EDECEK AHLÂKLI İNSANI BULMASI DİLEĞİYLE...
